اگر سرمربی‌ بهتری سراغ دارید، معرفی کنید

در شرایطی که این روزها فوتبال بانوان ایران رشد چشمگیری داشته و نگاه‌ها بیش از گذشته به این بخش معطوف است، برخی اتفاقات نشان می‌دهد هنوز نیاز به بازنگری جدی در ساختار و مدیریت این حوزه است. ماجرای اخیر درباره حضور همزمان مرضیه جعفری در تیم ملی و باشگاه خاتون بم نمونه بارزی از همین چالش‌هاست.
جعفری، سرمربی پرافتخار خاتون بم و یکی از چهره‌های برجسته فوتبال بانوان، زمانی که تیم ملی در شرایط بحرانی قرار داشت، هدایت آن را پذیرفت و موفق شد ملی‌پوشان را به مرحله نهایی جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۶ برساند؛ دستاوردی که ارزش آن کمتر از قهرمانی‌های باشگاهی نیست.
طبیعی بود که فدراسیون پس از صعود، خواهان ادامه همکاری با او باشد. اما در طرف دیگر، خاتون بم نیز حاضر نیست به‌سادگی از مربی‌ای که سال‌ها این تیم را به قله رسانده دل بکند.
مسأله اصلی جایی پررنگ شد که قانون فدراسیون فوتبال صراحتاً مانع همکاری همزمان مربیان ملی با تیم‌های باشگاهی بود اما این ضعف سازمانی و قانون بد فدراسیون باعث می‌شد که بهترین مربی تاریخ فوتبال بانوان از هدایت تیم باشگاهی و ملی‌اش محروم بماند. جعفری در نهایت با عنوان «مشاور فنی» روی نیمکت خاتون نشست و شاگردانش با نتیجه پرگل یاسام کردستان را شکست دادند. این تصمیم فدراسیون، بحث‌های زیادی را در محافل فوتبالی به‌راه انداخت.
برخی منتقدان انگشت اتهام را به سمت جعفری نشانه رفتند که چرا او باید به صورت همزمان خواهان مربیگری در تیم ملی و باشگاهش باشد. ضمن اینکه این مسأله در حالی رخ داده است که سال‌ها قبل این قانون باعث شد مربی مانند مریم آزمون نتواند به صورت همزمان در تیم ملی و تیم باشگاهی فعالیت داشته باشد اما واقعیت این است که مقصر اصلی فدراسیون فوتبال است؛ اولاً به دلیل نبود مربیان تراز اول در فوتبال بانوان. نباید فراموش کرد جعفری عملاً ناجی تیم ملی بانوان شد و در شرایط مشابه نیلوفر اردلان بعد از شکست فاجعه‌آمیز 11 گله مقابل ژاپن، استعفا کرد و به تیم ایستا رفت در حالی که جعفری تیم ملی بانوان را در بدترین شرایط از مریم آزمون تحویل گرفت و صد البته که فدراسیون طی سال‌ها نتوانسته مربیان کاربلد پرورش دهد تا امروز در چنین شرایطی گزینه‌های کافی برای تیم ملی در اختیار داشته باشد.
ثانیاً، دستمزد سرمربی تیم ملی به اندازه‌ای نیست که او را از کار همزمان در باشگاه بی‌نیاز کند. طبیعی است مربی برای تأمین معیشت به دنبال فرصت‌های بیشتر باشد.
ضمن اینکه جعفری بارها تأکید کرده که به خاطر علاقه به زادگاهش بم، خاتون همیشه انتخاب اولش بوده و اگر فدراسیون قرار است قانونش را اجرا کند، جعفری می‌تواند استعفا بدهد اما این فدراسیون بود که خواهان ادامه همکاری با مرضیه جعفری شد. پس اگر نقدی وارد باشد، باید متوجه مدیریتی شود که عملاً نه توانسته گزینه‌ای درست برای هدایت تیم ملی پرورش دهد و نه توانسته مربی خارجی تراز اولی برای تیم ملی انتخاب کند.
در نهایت، نه جعفری و نه خاتون بم را نمی‌توان مقصر دانست. هر دو در حال انجام وظیفه و حفظ جایگاه خود هستند و این فدراسیون فوتبال است که محتاج جعفری و تیم خاتون بوده است.