ظهور و گسترش اسلام

گروه جهان: در این کتاب آمده است؛ برخی تاریخ‌نگاران بر این باورند که مکه در آستانه ظهور اسلام در مرحله‌ گذار قرار داشت؛‌گذار از جامعه‌ای قبیله‌ای و سنتی به جامعه‌ای شهری و تجاری که زیر سایه بازرگانان و سرمایه‌داری در حال شکل‌گیری بود. ارزش‌های کهن قبیله‌ای کم‌کم تغییر می‌کردند، اما هنوز نظام منسجم و کامل ارزش‌های جمعی که لازمه یک جامعه شهری پایدار باشد، شکل نگرفته بود.

حضرت محمد(ص) و پایه ‌های اسلام

حضرت محمد بن عبدالله، پیامبراسلام حوالی سال ۵۷۰ میلادی در مکه چشم به جهان گشود. او در خاندان هاشم، شاخه‌ای از قبیله قریش، پا به عرصه هستی گذاشت و در دو سالگی یتیم شد. پرورش او بر عهده عموی مهربانش، ابوطالب، قرار گرفت. در جوانی، حضرت محمد(ص) به کار تجارت کاروانی پرداخت و احتمالاً سفرهایی به دمشق داشت.

با ازدواج با خدیجه، بانوی ثروتمند و مهربان مکه، وضع مالی او تثبیت شد. خدیجه از اولین کسانی بود که به دین نوین ایمان آورد و در سخت‌ترین روزهای رسالت، پشتیبان بی‌دریغ پیامبر بود. حضرت محمد(ص) نزد مردم مکه به‌واسطه صداقت و اخلاق برجسته‌اش فردی محترم و قابل اعتماد شناخته می‌شد.

زندگی ساده‌ای داشت؛ تاجری امین، همسری مهربان و پدری دلسوز برای چهار دخترش. اما هر چه به چهل سالگی نزدیک می‌شد، درون او دگرگون می‌شد. گهگاه مکه را ترک می‌کرد و در خلوت کوه‌ها به تأمل می‌نشست. در یکی از همین شب‌های تنهایی، در غار حرا، ندای رسالت الهی به گوشش رسید؛ لحظه‌ای که در اسلام به «شب قدر» معروف است.

جبرئیل مأموریت رساندن پیام خداوند به مردمان را به او سپرد. این آغاز حرکت سترگی بود که نه‌تنها زندگی عرب‌ها را دگرگون کرد، بلکه دینی جهانی و یکتاپرست را به جهان عرضه داشت. در ۲۲ سال پس از آغاز رسالت حضرت محمد(ص) دریافت وحی ادامه داشت؛ پیام‌هایی که یارانش با دقت حفظ کردند و در نهایت در کتابی واحد گردآوری شد: قرآن، به معنای «خواندن» یا «تلاوت». قرآن اساس ایمان اسلامی است؛ کتابی مقدس و بی‌نظیر که کلمات آن مستقیماً از جانب خداوند به بشر ابلاغ شده است.

آیات قرآن، به‌ویژه آن بخش‌هایی که در مکه نازل شده، تصویر فردی را نشان می‌دهد که احساس عمیقی از ضرورت و تعهد مقدس دارد و خود را برای مأموریتی فراتر از زندگی پیشینش برگزیده می‌بیند؛ مأموریتی که پیامبری خدا نام گرفته است.