طی حکمی از سوی رییس سازمان سینمایی، میثم زندی به عنوان سرپرست اداره کل دفتر نظارت بر عرضه و نمایش فیلم منصوب شد.
آمار فروش سینماها در ۱۰ روز نخست اسفندماه اعلام شد و فیلمهای «دایناسور»، «هفتاد سی»، «موسی کلیمالله؛ به وقت طلوع»، «خرچنگ» و «رها» به ترتیب به عنوان پرمخاطبترین فیلمهای یک هفته اخیر سینمای ایران معرفی شدند.
علی غفاری کارگردان فیلم «پیشمرگ» از نحوه اکران و تبلیغات این فیلم در سینماها گلایه کرد و گفت که مالک اثر باید پیگیر وضعیت این فیلم باشد.
تعدد آثار پرمخاطب برای اکران رمضان امسال، ضرورت تصمیمگیری بخردانه در مسیر بهرهبرداری حداکثری از این وضعیت را بیشتر کرده است. تصمیمگیریهای منسجمی که میتواند در پناه نیمبها کردن بلیت، تعدد سانسهای نیمهشب و اکرانهای مردمی هدفمند، به افزایش ضریب اشغال سینماها در این ماه کمک بزرگی کند.
با معرفی فیلمهای اکران نوروز ۱۴۰۴، رقابتی داغ میان کمدیهای پرستاره، درامهای اجتماعی و آثار تاریخی شکل گرفته است. در حالی که تجربه سالهای اخیر نشان میدهد کمدیها بیشترین شانس را در جذب مخاطب دارند. البته حضور چهرههای مطرح و تبلیغات گسترده برخی آثار دیگر میتواند معادلات گیشه را تغییر دهد.
با شروع اکران نوروزی ۱۴۰۴، سقف قیمت بلیت سینماها به ۱۱۰ هزار تومان افزایش یافت. با توجه به شناوربودن این قیمت در پردیسهای مدرن، ممتاز و درجه۱ و همچنین تفاوت قیمت میان سالنهای شهرستان، میتوان میانگین قیمت بلیت در سال ۱۴۰۴ را معادل ۸۵ هزارتومان در نظر گرفت.
مدیرکل تأمین و رسانه بینالملل صدا و سیما تأکید کرد که برخی از کشورها درخواست کردهاند که فیلم «موسی کلیمالله» را اکران کنند.
گیشه نوروزی امسال میزبان ۳ فیلم کمدی است که پژمان جمشیدی در ۲ فیلم آنها یعنی «دایناسور» و «کوکتل مولوتف» ایفای نقش میکند. «پیشمرگ» به عنوان فیلم برگزیده تماشاگران در فجر، وارد رقابت اصلی؛ یعنی اکران نوروزی شده و باید دید تا چه میزان از آن سربلند بیرون میآید.
«مجید برزگر» کارگردان و تولید کننده فیلم گفت: سینمای ایران دوران خوبی را سپری نمیکند و حال سینما خوب نیست.
محمدرضا مقدسیان با اشاره به مشکلات فیلمسازی در سینما، بیان کرد که باید شرایطی فراهم شود تا جوانان و سینماگران بتوانند فریاد بزنند و اعتراضاتشان را مطرح یا سلیقههای خود را بیان کنند.
فیلم سینمایی «۷۰ سی»، اولین تجربه کارگردانی بهرام افشاری، نه تنها فرصتی برای نمایش تواناییهای این بازیگر پرطرفدار در پشت دوربین است، بلکه تلاشی است برای ورود به قلمرو کمدیهای اجتماعی-خانوادگی که پیش از این سریالهایی چون «پایتخت» در آن موفق بودهاند.
فیلم سینمایی «زودپز» بازگشتی متفاوت برای رامبد جوان، کارگردان و بازیگر محبوب ایرانی است که پس از سالها اجرای تلویزیونی پرمخاطب در «خندوانه»، با یک کمدی اجتماعی با پسزمینهای تلخ به پرده سینماها بازگشته است.
فیلم «سال گربه» به کارگردانی مصطفی تقیزاده که دومین تجربه سینمایی او پس از یک درام معمایی متفاوت است، نشاندهنده یک چرخش ناگهانی و البته ناموفق به سمت سینمای کمدی رایج در بازار امروز ایران است. این پدیده که کارگردانان با کارنامههایی جدی، تحت تأثیر رونق بازار کمدی، به این ژانر روی میآورند (نمونهی بارز آن ورود کیانوش عیاری با اثر ضعیفی چون «ویلای ساحلی» بود)، در مورد تقیزاده نیز تکرار شده و نتیجهای جز زیان برای بیننده نداشته است.
«هتل»، جدیدترین محصول از مثلث موفق (و اکنون بیدقت) مسعود اطیابی، شایسته و احتمالاً با حضور بازیگران ثابت گیشهپسند، نه یک اثر سینمایی، بلکه نمودی از تکرار یک فرمول اشباعشده است که پیشتر در کمدیهای «بند تنبانی» سینما و نمایش خانگی شاهد بودهایم.
مجموعه فیلمهای «تگزاس» در سینمای ایران، پدیدهای نسبتاً نادر است: یک سری فیلم کمدی دنبالهدار که توانسته با اتکا به زوج هنری سام درخشانی و پژمان جمشیدی، مخاطبان زیادی را به سینما بکشاند. در این میان، «تگزاس ۳» با کارگردانی مسعود اطیابی، در حالی روی پرده رفته که انتظارات را برآورده نکرده است.
لیلی عاج، نمایشنامهنویس و کارگردان باسابقهی تئاتر، با فیلم «سرهنگ ثریا» نخستین تجربهی سینمایی خود را پشت سر گذاشته است؛ فیلمی که در ظاهر با سوژهای بکر و احساسبرانگیز سر و کار دارد، اما در اجرا و فرم، نتوانسته ظرفیت عاطفی و دراماتیک خود را به تصویر بکشد.
«بیبدن» آخرین ساخته مرتضی حسین علیزاده از همان نخستین لحظات تماشای خود، ناخودآگاه ذهن مخاطب را به یاد یکی از پرسروصداترین پروندههای جنایی دهه نود، قتل «غزاله شکور» میاندازد. هرچند سازندگان، شباهت اثرشان به آن پرونده را انکار کرده و فیلم را ترکیبی از چند ماجرای مختلف دانستهاند، اما جزئیات داستان بهقدری همپوشان با واقعیت آن پرونده است که این انکار چندان قابلباور نیست.
آخرین اثر سینمایی زندهیاد کیومرث پوراحمد، یعنی فیلم «پرونده باز است»، از همان ابتدا زیر سایهی سنگین میراث جاودانهی او، یعنی «قصههای مجید»، قرار میگیرد.
فیلمهای سینمای ایران، گاهی اوقات بدل به بازتولیدِ کپیهایی ضعیف از خود میشوند؛ گویی کارگردانان بزرگ نیز دچار نوعی «خلاقیت تکراری» شدهاند. «هاوایی»، جدیدترین اثر سینمایی بهمن قبادی، متأسفانه بیش از آنکه اثری مستقل باشد، یادآور فیلمهای پیشین اوست و در کمال تأسف، میتوان آن را در زمره ضعیفترین تلاشهای او در سالهای اخیر قرار داد.
سینمای ایران مدتی است که تبدیل به جولانگاهی برای کمدیهای تجاری شده است؛ آثاری که تنها هدفشان، اشغال پردههای سینما برای فروش حداکثری است، فارغ از کیفیت هنری یا محتوایی. در این بازار، حضور کارگردانانی با کارنامههای درخشان و جدی در ژانرهای دیگر، گاهی منجر به نتایج ناامیدکننده میشود.