حبس دوباره صدای عادل
بازگشت عادل فردوسی‌پور پس از شش سال به عرصه گزارش فوتبال و حضور او در رسانه‌های اینترنتی، با موج بزرگی از استقبال مردم مواجه شد و بسیاری از مردم پس از مدت‌ها، برای دیدن مسابقات فوتبال اروپا اشتیاق تازه‌ای پیدا کرده بودند. موضوع اصلی در این مسأله نه کیفیت کار فردوسی‌پور و جزئیات کنار گذاشته شدن وی از تلویزیون، بلکه ارتباط یک چهره رسانه‌ای باتجربه با مخاطب و توانایی او برای ایجاد یک موج مردمی برای استقبال از یک مسابقه فوتبال بود. در هفته‌های اخیر چندین بار افرادی را دیدیم که شاید هوادار پروپاقرص فوتبال نبودند اما به دلیل حضور عادل فردوسی‌پور، تصمیم به تماشای مسابقات فوتبال اروپا مانند بازی میلان و رئال مادرید گرفتند.
این موج مثبت اما چندان دوامی نداشت و با ابلاغ ساترا که از نهادهای زیرمجموعه سازمان صداوسیما محسوب می‌شود، دستور ممنوعیت صدای عادل فردوسی‌پور درست در حین مسابقه حساس لیورپول و رئال مادرید صادر شد و مدیرعامل بستر اینترنتی‌ای که عادل در آن گزارش می‌کرد، این موضوع را به شکل علنی منتشر کرد.
اعلام به غیرقانونی بودن صدای فردوسی‌پور و توقیف بدون دلیل موجه صدای او، به نوعی اعتراف تلویزیون در خصوص جذب مخاطب محسوب می‌شود. تلویزیونی که در چند سال اخیر، برنامه‌های پرمخاطب و مردمی خود را از دست داده و حالا تنها سنگر خود برای جذب مخاطب یعنی پخش مسابقات ورزشی را هم در خطر می‌بیند. این رویکرد از سوی سازمان صداوسیما، نه تنها به وجهه فردوسی‌پور ضربه نمی‌زند، بلکه درست یا غلط مشهورترین چهره رسانه‌ای در ورزش ایران را محبوب‌تر از قبل هم کرده است، همچنین اجازه دادن به افراد با سابقه برای حضور در رسانه‌های اینترنتی و ایجاد رقابت سالم، موجب رشد و پیشرفت گزارشگران جوان و تازه‌کار حاضر در صداوسیما نیز خواهد شد و در نهایت، این مخاطب خواهد بود که بین تلویزیون و رسانه‌های اینترنتی، بستر موردعلاقه خود برای پخش فوتبال را انتخاب خواهد کرد؛ کمااینکه در بازی لیورپول و رئال مادرید، گزارشگر تلویزیون یعنی سعید زلفی کیفیتی دور از کیفیت عادل فردوسی‌پور نداشت. این رویکرد و توقیف اما نه‌تنها آسیب زننده به وجهه رسانه ملی، بلکه از بین برنده هر نوع رقابت سالم و تلاش برای حرفه‌ای‌تر شدن رسانه‌های ورزشی است؛ رویکردی که روز‌به‌روز، مردم را از رسانه ملی دلسرد‌تر می‌کند.
انتهای پیام/
این موج مثبت اما چندان دوامی نداشت و با ابلاغ ساترا که از نهادهای زیرمجموعه سازمان صداوسیما محسوب می‌شود، دستور ممنوعیت صدای عادل فردوسی‌پور درست در حین مسابقه حساس لیورپول و رئال مادرید صادر شد و مدیرعامل بستر اینترنتی‌ای که عادل در آن گزارش می‌کرد، این موضوع را به شکل علنی منتشر کرد.
اعلام به غیرقانونی بودن صدای فردوسی‌پور و توقیف بدون دلیل موجه صدای او، به نوعی اعتراف تلویزیون در خصوص جذب مخاطب محسوب می‌شود. تلویزیونی که در چند سال اخیر، برنامه‌های پرمخاطب و مردمی خود را از دست داده و حالا تنها سنگر خود برای جذب مخاطب یعنی پخش مسابقات ورزشی را هم در خطر می‌بیند. این رویکرد از سوی سازمان صداوسیما، نه تنها به وجهه فردوسی‌پور ضربه نمی‌زند، بلکه درست یا غلط مشهورترین چهره رسانه‌ای در ورزش ایران را محبوب‌تر از قبل هم کرده است، همچنین اجازه دادن به افراد با سابقه برای حضور در رسانه‌های اینترنتی و ایجاد رقابت سالم، موجب رشد و پیشرفت گزارشگران جوان و تازه‌کار حاضر در صداوسیما نیز خواهد شد و در نهایت، این مخاطب خواهد بود که بین تلویزیون و رسانه‌های اینترنتی، بستر موردعلاقه خود برای پخش فوتبال را انتخاب خواهد کرد؛ کمااینکه در بازی لیورپول و رئال مادرید، گزارشگر تلویزیون یعنی سعید زلفی کیفیتی دور از کیفیت عادل فردوسی‌پور نداشت. این رویکرد و توقیف اما نه‌تنها آسیب زننده به وجهه رسانه ملی، بلکه از بین برنده هر نوع رقابت سالم و تلاش برای حرفه‌ای‌تر شدن رسانه‌های ورزشی است؛ رویکردی که روز‌به‌روز، مردم را از رسانه ملی دلسرد‌تر می‌کند.
انتهای پیام/