به بهانه تبرکشی در زمین سبز
امنیت در فوتبال پایه را جدی بگیرید
اخیراً صحنه‌ای زشت و نکوهیده در میدان فوتبال به تصویر درآمد که عمیقاً با روح جوانمردی ناسازگار بود: تبر در میدان فوتبال!
مصاحبه سرمربی تیم بهوند رامهرمز که شرح ماوقعی بود از ماجرای آن روز را که خواندیم، به مانند بازیکنان جوان تیم بهوند رامهرمز اشک در چشممان حلقه زد. به راستی چرا زمین پاک فوتبال باید به عرصه‌ای برای تبرکشی و ایجاد رعب و وحشت تبدیل شود؟! و سؤال مهم‌تر: چگونه یک تماشاگر توانسته با خود چنین وسیله‌ای را وارد ورزشگاه کند؟
پیش‌تر نیز در برخی مسابقات فوتبال پایه چنین تصاویری به نمایش درآمده بود و این وضعیت که گاهی امنیت در برگزاری مسابقات فوتبال پایه را عمیقاً به چالش می‌کشد، می‌طلبد که متولیان برگزاری مسابقات در این سطح پیش از برگزاری رقابت‌ها ابتدا بستر را برای برگزاری یک بازی عاری از تنش و درگیری فراهم ساخته، محیط را از هرلحاظ امن کنند و بعد دستور به برگزاری این رقابت دهند.
گرچه در لیگ برتر یا لیگ یک نیز که سرآمد لیگ‌های فوتبال در ایران محسوب می‌شوند نیز کاستی‌هایی دیده می‌شود اما در لیگ‌های سطوح پایین معمولاً امنیت ورزشگاه جدی گرفته نمی‌شود و اوضاع گاهی به مانند آنچه در یزد دیدیم وخیم می‌شود، به طوری که حتی جان بازیکنان و دیگر عوامل نیز به مخاطره می‌افتد. آنچه مسلم است اگر متولیان فوتبال اقدامی فوری در راستای ضرورت تأمین امنیت مسابقات پایه انجام ندهند و قوانینی سختگیرانه را در برگزاری این مسابقات به کار نگیرند، ممکن است در یکی ازهمین درگیری‌ها اتفاقی بیفتد که همه جامعه فوتبال را در حزن و اندوه فرو ببرد.
اینکه متولیان در فوتبال ایران کمیت را فدای کیفیت کنند، هیچ عقوبتی برای فوتبال ایران ندارد؛ کما اینکه دیدیم بعد از تبرکشی در یزد در جریان مسابقات زیر 18 سال، فدراسیون فوتبال حکم به توقف این بازی‌ها داد تا آب‌ها از آسیاب بیفتد اما مادامی که قوانینی سختگیرانه برای ورود افراد به ورزشگاه‌ها لحاظ نشود، بیم تکرار این اتفاقات وجود دارد و ایضاً در راستای حرفه‌ای‌سازی لازم است که به موضوع امنیت در برگزاری مسابقاتی که در سطوح پایین‌تر برگزار می‌شود، عمیقاً توجه شود تا حرفه‌ای‌گری تنها مختوم به لیگ‌های برتر نشود و مجموعه عوامل مؤثر در برقراری نظم و امنیت ورزشگاه‌ها(نیروهای انتظامی و...) محیطی مطمئن را برای برگزاری مسابقات و نشاط‌آفرینی در جامعه پدید آورند.
انتهای پیام/
مصاحبه سرمربی تیم بهوند رامهرمز که شرح ماوقعی بود از ماجرای آن روز را که خواندیم، به مانند بازیکنان جوان تیم بهوند رامهرمز اشک در چشممان حلقه زد. به راستی چرا زمین پاک فوتبال باید به عرصه‌ای برای تبرکشی و ایجاد رعب و وحشت تبدیل شود؟! و سؤال مهم‌تر: چگونه یک تماشاگر توانسته با خود چنین وسیله‌ای را وارد ورزشگاه کند؟
پیش‌تر نیز در برخی مسابقات فوتبال پایه چنین تصاویری به نمایش درآمده بود و این وضعیت که گاهی امنیت در برگزاری مسابقات فوتبال پایه را عمیقاً به چالش می‌کشد، می‌طلبد که متولیان برگزاری مسابقات در این سطح پیش از برگزاری رقابت‌ها ابتدا بستر را برای برگزاری یک بازی عاری از تنش و درگیری فراهم ساخته، محیط را از هرلحاظ امن کنند و بعد دستور به برگزاری این رقابت دهند.
گرچه در لیگ برتر یا لیگ یک نیز که سرآمد لیگ‌های فوتبال در ایران محسوب می‌شوند نیز کاستی‌هایی دیده می‌شود اما در لیگ‌های سطوح پایین معمولاً امنیت ورزشگاه جدی گرفته نمی‌شود و اوضاع گاهی به مانند آنچه در یزد دیدیم وخیم می‌شود، به طوری که حتی جان بازیکنان و دیگر عوامل نیز به مخاطره می‌افتد. آنچه مسلم است اگر متولیان فوتبال اقدامی فوری در راستای ضرورت تأمین امنیت مسابقات پایه انجام ندهند و قوانینی سختگیرانه را در برگزاری این مسابقات به کار نگیرند، ممکن است در یکی ازهمین درگیری‌ها اتفاقی بیفتد که همه جامعه فوتبال را در حزن و اندوه فرو ببرد.
اینکه متولیان در فوتبال ایران کمیت را فدای کیفیت کنند، هیچ عقوبتی برای فوتبال ایران ندارد؛ کما اینکه دیدیم بعد از تبرکشی در یزد در جریان مسابقات زیر 18 سال، فدراسیون فوتبال حکم به توقف این بازی‌ها داد تا آب‌ها از آسیاب بیفتد اما مادامی که قوانینی سختگیرانه برای ورود افراد به ورزشگاه‌ها لحاظ نشود، بیم تکرار این اتفاقات وجود دارد و ایضاً در راستای حرفه‌ای‌سازی لازم است که به موضوع امنیت در برگزاری مسابقاتی که در سطوح پایین‌تر برگزار می‌شود، عمیقاً توجه شود تا حرفه‌ای‌گری تنها مختوم به لیگ‌های برتر نشود و مجموعه عوامل مؤثر در برقراری نظم و امنیت ورزشگاه‌ها(نیروهای انتظامی و...) محیطی مطمئن را برای برگزاری مسابقات و نشاط‌آفرینی در جامعه پدید آورند.
انتهای پیام/