راضی نیستیم این پول‌ها از جیب ما برود

این اعداد را با دقت بخوانید:
- یک باشگاه پولدار به یک مدافع پیشنهاد 270 میلیاردی برای دو فصل داده است.
- یک باشگاه پولدار به یک هافبک پیشنهاد 150 میلیاردی برای یک فصل داده است
- یک باشگاه پولدار روی پیشنهاد 100 میلیاردی یک باشگاه پولدار دیگر، پیشنهاد 130 میلیاردی به یک دروازه‌بان داده است.
این پیشنهادها بخشی از پیشنهادهای سرسام‌آوری است که باشگاه‌ها به بازیکنان می‌دهند.
این اتفاق نامبارک از چند منظر قابل بررسی است:
1- فوتبال در دنیا بسیار گران است اما در همه نقاط جهان بین توانایی و کیفیت بازیکن و پولی که بابت او هزینه می‌شود، تعادل و تناسب برقرار می‌کنند. آیا این تناسب در فوتبال ما وجود دارد؟ در همه دنیا مالیات برعهده بازیکن و مربی است. آیا در این فوتبال هم بازیکن و مربی، مالیات می‌دهند؟
 عضو هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال در گفت‌و‌گو با ایران ورزشی گفت، هزینه‌های فوتبال و قیمت بازیکنان را دلال‌ها تعیین می‌کنند. چه نهادی باید ترمز دلال‌ها را بکشد؟ دلال‌ها شاید بخواهند فصل بعد قیمت بازیکنانشان را 250 میلیارد تومان برای یک فصل اعلام کنند. آیا باشگاه‌ها باید به این خواسته‌ها تن دهند؟
2- باشگاه‌ها با این هزینه‌های وحشتناک به دنبال رسیدن به چه هدفی هستند؟ با اعدادی که اعلام شد، هزینه تیم‌های دارا در این فصل، بین 2 تا 3 هزار میلیارد تومان خواهد بود. 3 هزار میلیارد تومان برای رسیدن به کدام قله؟ تیم‌هایی که مجوز حرفه‌ای را هم به سختی می‌گیرند و در برابر تیم‌های تا بن‌دندان مسلح عربستانی از پیش باخته‌اند، این همه پول را برای دستیابی به کدام هدف گرانقیمتی هزینه می‌کنند که تمام تلاش‌ها و هزینه‌ها را توجیه کند؟
3- این پول‌ها از جیب چه کسی می‌رود؟ همه این باشگاه‌ها از جیب من و شما هزینه می‌کنند. آیا راضی هستیم در جامعه‌ای که درصد قابل توجهی از نان‌آوران، در هزینه خانواده خود مانده‌اند، این اعداد سرسام‌آور به این شکل جابه‌جا شوند و عایدی‌اش برای مردم هیچ باشد؟
انتهای پیام/