« فیلیپو گراندی» کمیسر عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان روز دوشنبه به وقت محلی خواستار تمرکز بر بازگشت پناهندگان به سوریه شد و گفت: سوریه با لحظه ای حساس بین صلح و درگیری بیشتر مواجه بوده و جان میلیون ها نفر در وضعیت نامشخص است.
مقامهای لندن در ادامه واکنشها به تحولات سوریه میگویند که سقوط دولت «بشار اسد» به معنای حلوفصل اوضاع در این کشور نیست و اقدامات گروه تحریر الشام را نیز زیر نظر دارند.
کمیتههای مقاومت فلسطین اقدام رژیم صهیونیستی در اشغال برخی مناطق سوریه و حملات وحشیانه به پایگاههای نظامی و تسلیحاتی این کشور را تلاشی مذبوحانه برای تحمیل معادله جدید خواند.
نخست وزیر انگلیس که با هدف تقویت روابط تجاری و دفاعی به خاورمیانه سفر کرده است، با اشاره به تحولات و بحرانهای منطقهای تصریح کرد که ثبات در غرب آسیا، برای امنیت غرب حائز اهمیت است.
یک رسانه آمریکایی، وعده بازسازی سوریه با پول کشورهای منطقه اما توسط شرکتهای آمریکایی را تنها موضوعی دانست که میتواند رئیسجمهوری منتخب این کشور را برای دخالت در امور سوریه تشویقکند.
سخنگوی نیروهای مسلح یمن از اجرای عملیات نظامی بیسابقه با هدف قرار دادن یک نقطه مهم دشمن اسرائیلی در منطقه «یفنه» بندر اشدود واقع در جنوب یافا خبر داد.
در سوریه دقیقاً چه اتفاقی افتاد؟ این سؤال مربوط به علوم سیاسی است. یعنی حالا مشخص است که حکومت سوریه سقوط کرده است، اما آنچه در این کشور رخ داد، چه نام دارد؟ باید آن را انقلاب نامید یا شورش، کودتا نامید یا تغییرات ناشی از جنگ داخلی؟
کارشناس ارشد مسائل راهبردی و سیاست خارجی گفت: یکی از مهمترین رویکردهای جمهوری اسلامی ایران در قبال سوریه باید بهرهگیری از دیپلماسی رسانهای و برجستهسازی خدمات و دستاوردهای ایران در سوریه و در مسیر خدمت به این ملت سوریه باشد.
روزنامه گاردین نوشت: قمار امانوئل مکرون رئیسجمهوری فرانسه در جلب حمایت راست افراطی شکست خورده است و وی برای رسیدن به ثبات در کشور باید مسیر مخالفی را در پیش گیرد.
ایران در شب پایان حکومت ۵۴ ساله خاندان «اسد» پا به پای مردم سوریه بیدار ماند؛ رویدادی به ظاهر ناگهانی که تداعی کننده نمایشی بود که «دیوید فرامکین» در کتاب مشهور «صلحی که همه صلحها را بر باد داد» از آن به عنوان بازی بزرگ یاد میکند؛ بازیای که پرده تاریخی آن درظهورعثمانی شکننده و فرسوده پس از جنگ کریمه به نمایش درآمد و پرده جدید و قرن بیست و یکمی آن پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ در قالب حوادث زنجیرواری در خاورمیانه بازتاب یافت و اوج تصویرگری خود را شامگاه ۷ دسامبر ۲۰۲۴ در صحنه ترک اجباری سوریه از سوی «بشار اسد»، رئیسجمهوری قانونی این کشور به منصه ظهور رساند.